28 Φεβρουαρίου 2012

Το άκρον άωτον της ανωμαλίας

Ο προ δεκαετίας πρόεδρος του ΣΥΝ Κωνσταντόπουλος έχει ακόμα γραφείο στη βουλή με «απασχολούμενο» μετακλητό υπάλληλο. Επιτέλους ποιος θα τους μαζέψει. Είναι δυνατόν αυτοί οι ΑΝΩΜΑΛΟΙ να ζητούν να μας ξανασώσουν;
περισσότερα

23 Φεβρουαρίου 2012

Αργός θάνατος…

Μην τρομάζουμε, θα πεθάνουμε σιγά – σιγά, ώστε να μη τρομάζουμε…
Αυτό το παιδί με χαρά γεμάτο τα βγάζει όλα στη φόρα
ΥΓ: ρε μπάρμπα – Γιάννη Καψή είσαι σίγουρος ότι αυτά τα νούμερα με το εμφανώς μειωμένο IQ, ότι είναι δικά σου παιδιά;

22 Φεβρουαρίου 2012

Είναι στρατός ……

Για όσους ακόμα αμφιβάλουν για το τι είναι οι από Ανατολάς εισερχόμενοι, ας δουν την στρατιωτική τους παράταξη.
Αδέλφια είναι οργανωμένος στρατός για να δράσει την κατάλληλη στιγμή όταν κρίνουν τα αφεντικά τους.
*Έχει δει κανείς "διαδηλωτές" σε τέτοια παράταξη;
Προσέξτε από το 2.40 του βίντεο, είναι εμφανής η στρατιωτική διάταξη εκατοντάδων ανθρώπων ίδιας ηλικίας.

περισσότερα

21 Φεβρουαρίου 2012

Για ένα βιδάκι

Με παίρνει τηλέφωνο χθες μεσημέρι ο πατέρας μου και με ρωτάει αν θα κατέβω Παγκράτι…Του απαντάω ότι δεν έχω πρόθεση γιατί έχω δουλειές στο σπίτι να τελειώσω. Ξέρεις θέλω για μια δουλειά… Σου είπα δεν θα πάω… (Το Παγκράτι το βαριέμαι, κατεβαίνω μόνο με μηχανάκι – “χτυπάω” και φεύγω). Να, ξέρεις… μου έφυγε ένα βιδάκι από τα γυαλιά μου…(Σαν να μη μιλούσα εγώ… εκεί μονόλογος…) Σου είπα δεν πάω σήμερα… Τώρα η μάνα σου προσπαθεί να το στερώσει μέσα… αλλά δεν κάθεται στη θέση του… Εμφανώς τσαντισμένος του λέω …καλά θα έρθω. Ο λόγος είναι ότι δεν θεωρούσα ότι το να πάω σήμερα ήταν τόσο σημαντικό… τουλάχιστον για μένα. Και θεωρούσα ότι οι δουλειές που είχα προγραμματίσει είχαν προτεραιότητα. Θα μπορούσα να πάω σήμερα…
Ετσι κατά τις 7 το απόγευμα βρέθηκα στο πατρικό με πλήρη εξάρτηση (κράνος – μπουφάν – γάντια – μπότες και όλα τα καλούδια που σημαίνουν μηχανάκι), για να πάρω τα γυαλιά. Εκεί λοιπόν μου δίνει τα γυαλιά και μου λέει…
Χωρίς τα γυαλιά δεν μπορώ να σηκωθώ και να περπατήσω γιατί ζαλίζομαι και φοβάμει μην πέσω… Και εκεί κατάλαβα τη βιασύνη και την ανάγκη. Αισθάνθηκα άσχημα γιατί το είχα θεωρήσει “γεροντίστικη” παραξενιά την επιμονή του να του τα φτιάξω. Βλέπετε άλλα σημαίνουν για μένα τα γυαλιά και άλλα για τον πατέρα μου.
Έτσι αποφάσισα να μη γυρίσω αν δεν τα φτιάξω. Έφυγα λοιπόν και μπήκα στο πρώτο κατάστημα οπτικών στη γειτονιά μου.
Ο νέος του μαγαζιού, εντελώς διεκπεραιωτικός στις ενέργειες του, εμφανώς σε κατάσταση βαρεμαρίτιδας, παίρνει τα γυαλιά, δοκιμάζει μια βίδα, δεν του κάθεται (γυρνούσε τρελλά), βγάζει τη βίδα “κοιτάζει” το σπείρωμα και αποφαίνεται… “έχουν χαλάσει οι βόλτες” μόνο με κόλλα αν κάνεις κάτι και όσο κρατήσει. Και μου δίνει τα τεύχη.
Δεν μπορεί σκέφτηκα… ο πατέρας μου μου είπε ότι ξεβίδωσε το βιδάκι και έπεσε και δεν μπορούσαν να το βρουν. Άρα ήταν βιδωμένο και από όσο γνωρίζω οι βίδες δεν αυτοκαταστρέφονται. Θα πάω σε άλλο μαγαζί. Όπερ και εγένετο.
Στο δεύτερο μαγαζί, ο νέος – επίσης – του μαγαζιού, βάζει το αυτάκι κάτω κοιτάζει το σπείρωμα, και βρίσκει τη διάσταση της βίδας. Διαλέγει τη κατάλληλη από το κουτάκι με τις εκατοντάδες βίδες, δοκιμάζει, μια χαρά σφίγγει – άρα έχουμε σπείρωμα – αλλά ήταν μεγάλη σε μήκος.
- Ωραία μου λεει τη βρήκαμε…Λίγο κοντύτερη θέλουμε… μισό λεπτό… Νάτη.
Μετά από λίγο μου παραδίδει τα γυαλιά έτοιμα μετά από ένα σύντομο σέρβις (βίδωσε τις λασκαρισμένες βίδες, τα ζύγισε, τα καθάρισε). Τον ρωτάω τι οφείλω και μου απαντάει… Τίποτα. Σιγά… για ένα βιδάκι…
Μη το λες… του απαντάω. Αυτό το βιδάκι έχει τεράστια σημασία για κάποιους… και του εξηγώ.
- Δεν μπορούσα να το φανταστώ… μου απάντησε.
- Και όμως….
Και έφυγα. Μετά από 10 λεπτά γυρνάω στο σπίτι με το “εμπόρευμα” έτοιμο. Βρίσκω τον πατέρα μου μπροστά στη τηλεόραση να βλέπει δεν ξέρω τι…και να περιμένει. Έτοιμα του λέω… Πήγες στον ….. στο Παγκράτι; (ο οπτικός του την προηγούμενη εικοσαετία). Του εξήγησα ότι δεν κατεβαίνω εύκολα αν μπορώ να κάνω τη δουλειά μου εδώ και γύρισα να φύγω για να πάω στις δουλειές μου. Κλείνοντας τη πόρτα, άκουσα τη σκληρότερη λέξη που θα μπορούσα να ακούσω… “Ευχαριστώ”. Μάζεψα τα βρεγμένα μου και έφυγα.
Τελικά τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως δείχνουν και αυτά που για εμάς είναι απλά και δεδομένα, για κάποιους έχουν άλλη σημασία και αξία. Γιαυτό καλό θα είναι να σκεφτόμαστε λιγάκι πριν απαντήσουμε. Και αυτό να γίνεται αφού μάθουμε όλες τις παραμέτρους.
Τη καλημέρα μου.
περισσότερα

20 Φεβρουαρίου 2012

Εθνικό σπορ η σχιζοφρένεια

Η διορισμένη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Έλενα Παναρίτη στις 11/2/2012 έλεγε ότι ακούτε στο βίντεο και στις 12 ψήφισε ΝΑΙ. Οι ψυχίατροι έχουν το λόγο.

Έλενα Παναρίτη - Ομιλία (Βουλή) 11 02 12 από exoumeapopsi

Για μια σταγόνα λάδι


Στην κατοχή έσταζαν στο στόμα των παιδιών σταγόνες λάδι με καλαμάκι σταριού που είχαν αγγίξει σε λίγο λάδι.
Το 2012 ψάχνουν στα σκουπίδια άδειους ντενεκέδες λαδιού να στραγγίσουν σταγόνες λαδιού.
Τότε τουλάχιστον υπήρχε πόλεμος, σήμερα με την ειρήνη, τι γίνεται ρε παιδιά που θα φτάσουμε;

16 Φεβρουαρίου 2012

Τι εστί εσχάτη προδοσία;


Όταν εμπράκτως κάποιος κάνει ενέργειες για τη βοήθεια και σωτηρία της πατρίδος, κάποιος άλλος να τον διώκει ως εγκληματία. Ως έγκλημα βέβαια θεωρείται η ενδεχόμενη βλάβη των τοκογλύφων που λυμαίνονται και κυβερνούν τη χώρα.
O Γέροντας Εφραίμ (Ηγούμενος της ΙΜΜ Βατοπαιδίου) έχει ροπή στην εγκληματικότητα, ήταν η διάγνωση της ανακρίτριας Ειρήνης Καλού.
Αν η ανακρίτρια εννοούσε, ότι η ροπή προς την εγκληματικότητα ήταν η έκκληση του Ηγουμένου προς τον Πούτιν για βοήθεια στην Ελλάδα - που οδεύει ταχέως προς την απόλυτη φτώχεια, την πείνα και την καταστροφή – μέσω της «σωτηρίας» που μας προσφέρουν οι δυτικοί μας σύμμαχοι, ήρθε η ώρα να μηνυθεί η κυρία για εσχάτη προδοσία.
Ήρθε η ώρα να ανταλλάξουν κελί στον Κορυδαλλό.
περισσότερα


* Η ειρωνεία είναι το όνομά της που είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είναι η κυρία.

15 Φεβρουαρίου 2012

Οι τελευταίες επιθυμίες του Μ. Αλεξάνδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του:... 1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3. Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων...

Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό
τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2. Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3. Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος! Ο ΧΡΟΝΟΣ είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

* Ευχαριστίες στον Παναγιώτη

8 Φεβρουαρίου 2012

Εθνικός μαζοχισμός δι’ αντ’ – εθνικού θεάτρου

Τώρα εδώ που τα λέμε τι να κάνουν και οι γερμανοί. Μήπως τελικά μας λείπει ο γερμανός μας;
περισσότερα

Να κυνηγήσουμε τους ληστές τώρα!

Όχι μόνο σκότωσαν, έκαψαν αλλά και λεηλάτησαν την Ελλάδα τα καθάρματα που θέλουμε τώρα να μας «σώσουν»
περισσότερα

Μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα τώρα!

H απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το Δίστομο είναι γνωστή. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Μποϊκοτάζ άμεσο στα γερμανικά προϊόντα. Αν δείτε barcode να ξεκινάει με 400, 401, 402, 403 κ.λπ. έως και 440 τότε το προϊόν είναι γερμανικό. Αγνοήστε το. Ιδού ένα σπαθί να χρησιμοποιήσετε. Αναίμακτο αλλά ισχυρό το κόλπο. Στείλτε στο ταμείο ανεργίας τους εγγονούς του κάθε Χανς που κάνουν τον μάγκα με τα λάφυρα από την Ελλάδα!
περισσότερα

5 Φεβρουαρίου 2012

Να τους πετάξουμε έξω από τη χώρα ΤΩΡΑ!

Απορεί κανείς για την ικανοποίηση μας από την εξασφάλιση μιας επί πλέον δόσης δανεισμού της χώρας μας. Δηλ. χαιρόμαστε για την παράταση της δουλείας μας; Ή δεν είναι έτσι;
« Στην αρχαία Αθήνα, όσοι δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους γίνονταν δούλοι. Γι’ αυτό ο Σόλων με την περίφημη σεισάχθεια (σείω το άχθος) κατάργησε τα χρέη, ελευθέρωσε αυτούς που είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών και απαγόρευσε τον δανεισμό με εγγύηση την προσωπική ελευθερία του δανειστή. Κατά τον Πλούταρχο, « το δανείζεσθαι της εσχάτης αφροσύνης και μαλακίας εστίν».
Ο Μ. Βασίλειος στην ομιλία του «κατά τοκιζόντων», λέει ότι εκείνος που δανείζεται και δεν μπορεί να εξοφλήσει τα χρέη του, εκουσίως γίνεται δούλος για όλη του τη ζωή.
Και ο Γρηγ. Νύσσης μας θυμίζει ότι πολλά θύματα των τοκογλύφων, όσοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν, αυτοκτονούν διότι κρίνουν τον θάνατο ελαφρότερο από τον δανειστή».
Η αγράμματη γιαγιά συμβούλευε: « παιδί μου όσο φτάνει το στρώμα σου να απλώνεις τα πόδια σου». Ο δε Χρυσόστομος
Προσθέτει: « Κάνε το παιδί σου πλούσιο, μαθαίνοντας το να περιορίζει τις απαιτήσεις του».
Πόσο επίκαιρα είναι όλα αυτά!
Θα βάλουμε καμιά φορά μυαλό;
πηγή

SOS Να δείξουμε ότι ακόμα υπάρχουμε

Να δείξουμε ότι ακόμα υπάρχει ανθρωπιά σ’ αυτό τον τόπο. Ένα μωρό κινδυνεύει με τύφλωση γιατί το ΙΚΑ δυσκολεύεται ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ αν θα το στείλει για εγχείρηση. Το ΙΚΑ που στέλνει εκατοντάδες παράνομες συντάξεις στο εξωτερικό.
Περισσότερα

2 Φεβρουαρίου 2012

Η Κουβελοπαρέα

Το σύστημα άπλωσε και πάλι τα διχτάκια του. Υπάρχει κάποιος που να ξέρει έστω και μια «αριστερή» θέση του Κουβέλη, για οποιοδήποτε θέμα; Είναι φανερό ότι ένας λαός (πασοκολαός) που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καπέλο (κομματική στέγη), βρίσκει τώρα καταφύγιο σε κάποιον που δηλώνει αριστερός – η λέξη είναι ακόμα γοητευτική στη χώρα μας.
* Και το σύστημα νιώθει άπειρη ασφάλεια.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιπαρατεθείς πολιτικά με κάποιον που δεν λέει τίποτα!
Να θυμηθούμε και τον Πάγκαλο που είχε χάσει τον δήμο Αθηναίων από τον κύριο "τίποτα"!
Περισσότερα

Υπάρχει ψυχοθεραπεία; - ίσως ναι!

Δείτε το βίντεο εδώ - αλλά και - εδώ.
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα "Αντίστιξη" δεν θα χάσετε.
Η άποψη της αντίστιξης :

Η ατομική ψυχοθεραπεία στην «Αντίστιξη» αντιμετωπίζει τον θεραπευόμενο ως βιο- ψυχο- κοινωνική οντότητα και στοχεύει στην ανάδειξη του ανθρώπινου προσώπου, ώστε να καταξιώνει την ύπαρξή του ως ενεργό μέλος των ανθρωπίνων συστημάτων. Διερευνά τα επώδυνα τραύματα του παρελθόντος και τους μηχανισμούς άμυνας του εγώ. Εστιάζει στην κατανόηση των ασυνείδητων διεργασιών και των ενδοψυχικών συγκρούσεων, ώστε να ελευθερώνονται οι συνειδητές αποφάσεις για νοηματοδότηση της ζωής.

Η θεραπευτική διεργασία απαλλάσσει από το ενοχικό βάρος των δυσλειτουργικών οικογενειακών προτύπων και εστιάζει στην ανάληψη της προσωπικής ευθύνης. Η αναγνώριση της προσωπικής συμμετοχής στο πρόβλημα οδηγεί και στην συνειδητοποίηση της προσωπικής δύναμης.

Η παραίτηση από την προσδοκία αλλαγής των άλλων ενισχύει την προσωπική αλλαγή, η οποία τελικά επηρεάζει θετικά και τις σχέσεις με τους άλλους.

1 Φεβρουαρίου 2012

Δασκάλα προς σχολική σύμβουλο

Διαβάστε εδώ την επιστολή – απάντηση δασκάλας προς σχολική σύμβουλο!
*Ένα ερώτημα ανακύπτει για την ανωμαλία που χαρακτηρίζει αυτή τη χώρα.
Το φαινόμενο δάσκαλοι ή καθηγητές από την Μακεδονία να διορίζονται στην Κρήτη και από την Κρήτη στη Μακεδονία, μπορεί ένας – εκ του αρμοδίου υπουργείου – να το εξηγήσει;

Οι τρεις Ιεράρχες - ως οδηγοί ζωής

*Υπάρχουν ακόμα δάσκαλοι που στη σημερινή κοινωνία της «πτώσης» δίνουν ελπίδα και προτροπές ανάτασης. Εύγε Κατερίνα.

ΕΞΩΜΑΝΙΔΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ
ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Σεβαστοί Πατέρες , αγαπητοί συνάδελφοι, μαθητές και γονείς, η Εκκλησία μας συνεορτάζει σήμερα την μνήμη των Τριών Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννη του Χρυσοστόμου και η ελληνική παιδεία τιμά τους προστάτες των ελληνικών γραμμάτων.
Χωρίς αμφιβολία η εποχή μας έχει πολλά κοινά, με αυτή των Τριών Ιεραρχών. Πόλεμοι, βίαιες συγκρούσεις, κοινωνικά αδιέξοδα, άλυτα οικονομικά προβλήματα, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινωνικές διακρίσεις, θρησκευτικές διαμάχες, εξεγέρσεις κλπ. Το μήνυμα των Τριών Πατέρων της Εκκλησίας μας πάντα επίκαιρο και επαναστατικό, έρχεται να μας θυμίσει τη χριστιανική αυθεντικότητα, να προτείνει λύσεις και να δώσει κατευθύνσεις, που γεμίζουν ελπίδα και απελευθερώνουν.
Οι Τρεις Ιεράρχες σπούδασαν σε ανώτερες σχολές της εποχής τους και απέκτησαν αξιόλογη μόρφωση όχι μόνο σε ένα κλάδο αλλά σε πολλούς ήταν πανεπιστήμονες ενώ με τα συγγράμματά τους άφησαν παρακαταθήκες με αιώνια αξία. Λίγα μόλις χρόνια μετά το θάνατό τους τα κείμενά τους μεταφράζονται στα Λατινικά και με την πάροδο του χρόνου σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Στη Δύση αλλά και παγκοσμίως δεν είναι λίγοι οι ερευνητές από το χώρο της Ιατρικής, της Κοινωνιολογίας, των Πολιτικών Επιστημών, της Παιδαγωγικής, της Φιλοσοφίας, της Θεολογίας και της Ψυχολογίας που μελέτησαν το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας τονίζοντας την αξία του.
Εκείνο που πρέπει ωστόσο να επισημάνουμε είναι ότι την επιστημονική τους κατάρτιση οι Τρεις Ιεράρχες δεν τη χρησιμοποίησαν ποτέ για ατομική προβολή, αλλά για να προσφέρουν στον αδερφό τους όπου υπάρχει ανάγκη. Ο Βασίλειος, γιατρός ο ίδιος, ιδρύει τη γνωστή σε όλους μας Βασιλειάδα μια «πόλη φιλανθρωπίας» και σιγά-σιγά οργανώνει ένα δίκτυο υπηρεσιών υγείας σε ολόκληρη τη Μικρά Ασία. Ο Χρυσόστομος που σπούδασε κι αυτός γιατρός χτίζει πολλά νοσοκομεία στην Κωνσταντινούπολη, στα οποία όπως και ο Βασίλειος περιποιείται ο ίδιος τους ασθενείς. Οι Τρεις Ιεράρχες στηρίζουν με κάθε τρόπο τους φτωχούς, τους κυνηγημένους και τους απροστάτευτους της εποχής τους. Θεωρούν αυτονόητο να θυσιαστούν για τον κάθε έναν από αυτούς. Σε καιρούς πείνας οργανώνουν συσσίτια, σε περιόδους δυσβάστακτης φορολογίας ζητούν από τους άρχοντες την απαλλαγή των φτωχών και αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργατών όταν αδικούνται παράφορα. Δεν διστάζουν να συγκρουστούν με κληρικούς και μοναχούς όταν κρίνουν ότι πλουτίζουν σε βάρος του λαού ή σκανδαλίζουν τους πιστούς με τη σπάταλη ζωή τους και τις κοσμικές εκδηλώσεις που οδηγούν σε σχέσεις διαπλοκής με την εκάστοτε εξουσία.
Οι κοινωνικές θέσεις τους είναι τόσο σύγχρονες και ριζοσπαστικές που νομίζει κανείς πως έχουν γραφεί μόλις τον τελευταίο αιώνα και μάλιστα κατά τα διαστήματα των μεγάλων κοινωνικών επαναστάσεων και συγκρούσεων. Ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος θεωρούν ότι η κοινοκτημοσύνη είναι η λύση του κοινωνικού προβλήματος και προτείνουν την πρωτοχριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων όπου όλα ήταν κοινά, σαν πρότυπο για μια δίκαιη κοινωνική οργάνωση των χριστιανικών κοινωνιών. «Οι πόλεμοι» γράφει ο Χρυσόστομος «γίνονται από τον έρωτα για τα χρήματα», ενώ ο Βασίλειος διερωτάται «έως πότε θα κυβερνά ο πλούτος που είναι η αιτία του πολέμου; Οι εξοπλισμοί γίνονται για την απόκτηση του πλούτου» (Ε.Π.Ε. 6,312). Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, συμπληρώνοντας τον προβληματισμό του Μ. Βασιλείου λέει: «Μητέρα των πολέμων είναι η πλεονεξία, οι πόλεμοι με τη σειρά τους γεννούν την υψηλή φορολογία, που είναι η αυστηρότερη καταδίκη των πολιτών», (ΒΕΠ 59, 141).
Άνθρωποι με ανοιχτούς πνευματικούς ορίζοντες, οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν κατ’ επανάληψιν στα κείμενά τους την αξία της αρχαίας ελληνικής παιδείας. Ο Γρηγόριος αντιδρώντας στις απόψεις κάποιων ακραίων και φοβικών χριστιανών, που αρνούνταν τη μελέτη της κλασικής παιδείας, υποστηρίζει πως είναι «αγροίκοι και αγράμματοι», όσοι δε δέχονται την αξία της. Αποκαλεί την πόλη των Αθηνών που ήταν κέντρο σπουδής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, «Χρυσή Αθήνα των Γραμμάτων».
Οι Τρεις Ιεράρχες δεν ήθελαν τους χριστιανούς νέους ανθρώπους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς ευρύτητα γνώσεων, χωρίς γενικότερο προβληματισμό. Τους ήθελαν μέσα στην κοινωνία και τη ζωή, μετόχους των κοινωνικών ανησυχιών και φιλοσοφικών ρευμάτων.
Τι συνδύασαν λοιπόν οι Τρεις; Τη γνώση με το ασκητικό ήθος. Την επιστημονική κατάρτιση με την πίστη. Τη διακονία του ανθρώπου μέσα από την αφοσίωση στο Θεό. Έκαμαν την παιδεία ζήτημα ζωής και αυτό ακριβώς μας πρόσφεραν: μια παιδεία που σέβεται τον άνθρωπο, μια παιδεία που υπηρετεί τον άνθρωπο και δεν τον σκλαβώνει. Τα βασικά στοιχεία της αληθινής παιδείας για τους Τρεις Ιεράρχες είναι: η αγάπη, η ελευθερία και ο σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου. Ο διάλογος είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός της αγωγής. Το να αγαπά ο δάσκαλος το μαθητή και να αγαπιέται από αυτόν είναι το στοιχείο εκείνο που βοηθάει ουσιαστικά να γίνει αποδοτική η διδασκαλία. Με απλά λόγια οι Τρεις Ιεράρχες υποστηρίζουν πως η Παιδεία πρέπει να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου και να οδηγεί στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας των νέων από άποψη πνευματική, ηθική, σωματική, αισθητική, καλλιτεχνική, μουσική.
Σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο η Παιδεία περνάει βαθιά κρίση καθώς είναι το εύκολο θύμα κάθε οικονομικής και ηθικής εξαθλίωσης. Οι ήδη χαμηλές δαπάνες για την παιδεία συρρικνώνονται, τα σχολικά βιβλία δε θεωρούνται πια απαραίτητο εργαλείο, το δόγμα της παιδείας είναι να βγει η ύλη ανεξάρτητα από το επίπεδο των μαθητών, οι εκπαιδευτικοί έχουν καταντήσει από φορείς γνώσης και αγωγής διεκπεραιωτές ύλης και οι μαθητές προσπαθούν να επιβιώσουν σ’ ένα απάνθρωπο εκπαιδευτικό σύστημα που τους ζητά να μετατραπούν σε ζωντανά λυσάρια φυσικής, χημείας, μαθηματικών, αρχαίων, ιστορίας λατινικών κλπ. προκειμένου να πετύχουν υψηλές βαθμολογίες στις εξετάσεις και οι σχολικές αργίες δεν είναι παρά ένα ακόμα τριήμερο…
Την παθογένεια της παιδείας επιβεβαιώνει πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για τους νέους όπου τα συμπεράσματά της μας αποκαλύπτουν ότι το 20% των Ελλήνων μαθητών ηλικίας 15 ως 18 ετών υποφέρει από κατάθλιψη, στις κοπέλες μάλιστα το ποσοστό φτάνει στο 30%. Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι το 97% των γονέων που έχουν παιδιά στο δημοτικό σχολείο απαιτούν πρώτιστα από αυτά την άριστη βαθμολογία. Το δόγμα της παιδείας ειδικά στα Λύκεια είναι η προετοιμασία για τις πανελλήνιες με κάθε κόστος. Το ζητούμενο, δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι να φτιάξουμε ελεύθερους ανθρώπους, με συγκροτημένη προσωπικότητα, υπεύθυνους, έτοιμους να σταθούν κριτικά σε ό,τι αλλοιώνει την ομορφιά της ζωής, αλλά εξειδικευμένους επιστήμονες που αντιμετωπίζουν ακόμα και τη μόρφωση ως καταναλωτικό προϊόν. Στη σημερινή εκπαίδευση της ισοπέδωσης, φτάσαμε ακόμη και η έκθεση ιδεών, το μάθημα που ο μαθητής υποτίθεται ελεύθερα καταθέτει τις ιδέες του, να ταυτίζεται με ένα φροντιστηριακό δίωρο. Ο μαθητής αφού πληρώσει αδρά πρέπει να αρνηθεί την προσωπικότητά του, να γίνει κάτι «άλλο» για να κατορθώσει να θεωρηθεί επιτυχημένος. Μόλις αναφέραμε κάποια συμπτώματα της εκπαιδευτικής κρίσης. Ωστόσο τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ.
Ίσως απορείτε μερικοί που ο ναός σήμερα δεν κατακλύζεται από παιδιά. Απουσιάζουν για την ακρίβεια τα μεγαλύτερα παιδιά, οι έφηβοί μας δηλαδή μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου. Είναι γιατί πολλά σχολεία στην Ελλάδα αποφάσισαν να γιορτάσουν τη σημερινή αργία από το σπίτι τους. Ανάμεσα σ’ αυτά και το δικό μου σχολείο αποφάσισε να απέχει από τον εκκλησιασμό. Είναι αμαρτία μεγάλη να στερούμε το Χριστό από τα παιδιά. Θυμηθείτε τα λόγια του :"Αφίετε τα παιδία ελθείν προς εμέ" .
Μπορεί ο καθένας από εμάς να έχει διαμορφώσει οποιαδήποτε σχέση με το Χριστό αλλά οφείλουμε να δώσουμε και στα παιδιά μας την ευκαιρία να τον γνωρίσουν και να αποφασίσουν. Οι γονείς είναι πολυάσχολοι δεν έχουν χρόνο για θέματα πίστης , οι εκπαιδευτικοί ερμηνεύουν τις εγκυκλίους του υπουργείου όπως τους βολεύει και τα παιδιά μεγαλώνουν σε μια κοινωνία που πεθαίνει από έλλειψη ήθους, σεβασμού και κανόνων, σε μια κοινωνία πνιγμένη στον ατομικισμό και το εύκολο κέρδος, σε μια κοινωνία που προοδεύει όποιος διακρίνεται όχι για την αξία του αλλά για τις γνωριμίες του, σε μια κοινωνία, στην οποία οι αξίες που προτείνονται στη νέα γενιά είναι η βαθμοθηρία και αργότερα το βόλεμα. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας για την κοινωνία που ζουν τα παιδιά μας κι ας θυμηθούμε τα λόγια ενός από τους τρεις Ιεράρχες που αναρωτιέται αν έχουν εξαφανιστεί τα σωστά πρότυπα τι είδους παράδειγμα προσδοκούμε να χαρίσουμε στα παιδιά μας; Ένας σύγχρονος παιδαγωγός επισημαίνει χαρακτηριστικά :
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Μαθαίνει να καυγαδίζει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή: Μαθαίνει να είναι ένοχο Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμά Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Μαθαίνει να πιστεύει Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και τη φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη.
Η αγάπη, λέει ένας άγιος της Εκκλησίας μας, είναι πιο γλυκιά και από τη ζωή. Προσφέρουμε σήμερα παιδεία αγάπης; Η παιδεία για να είναι πετυχημένη πρέπει να μιλά στις ψυχές, να τις κάνει να χαίρονται, να ονειρεύονται, να δημιουργούν. Να είναι όπως προτείνουν οι Τρεις Ιεράρχες «δρόμος απελευθέρωσης και όχι διαδικασία εξαναγκασμού και ανελευθερίας». Αν θέλουμε να τιμήσουμε τους Τρεις Ιεράρχες δε χρειάζεται να το κάνουμε μέσα από ακίνδυνες τυπικές γιορτές. Απαιτείται μελέτη του έργου τους, της προσφοράς τους, αλλά κυρίως η μίμηση της στάσης ζωής τους.
Το πρόβλημα της σημερινής νεολαίας είναι να απεγκλωβιστεί από εμάς, από τις μηδενιστικές πρακτικές που εν πολλοίς διδάσκουμε. Κι εμείς να διδαχθούμε πολλά από την έννοια της μετάνοιας, πού σημαίνει αλλαγή τρόπου σκέψης και τρόπου ζωής, υιοθετώντας έναν εκκλησιαστικότερο τρόπο ζωής που συνοψίζεται στην έμπρακτη αγάπη προς το συνάνθρωπο και το Θεό.
Και τέλος, όπου εμείς δεν μπορούμε πια να κάνουμε τίποτε άλλο, ας αφήσουμε επιτέλους να μιλήσει λίγο και ο Θεός. Για να καταλάβουμε, εμείς πρώτοι, πως όταν η ζωή των νέων μας γίνει περισσότερο εκκλησιαστική, τότε θα γίνει λιγότερο αγχωτική. Ο Θεός είναι το πρότυπο της αγάπης. Ο Θεός είναι αγάπη. Αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά, αυτό πού έχουμε ανάγκη εμείς, είναι να αφήσουμε στον Θεό περισσότερο χώρο στην καρδιά μας και στη ζωή μας. Ας το τολμήσουμε. Για τον εαυτό μας και τα παιδιά. Για το σήμερα και το αύριο. Αλλά και γι’ αυτήν την αιωνιότητα. Είναι η μόνη διέξοδος σε κάθε κρίση…

Η δική μας, αληθινή Ελλάδα

Του Ν. Σ. Χριστοδουλακη*
Ηταν Παρασκευή και 13. Ιανουάριος του 2012. Ολοι μαζί, στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα, ξεκινήσαμε μετ' εμποδίων την παράδοση του μαθήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βλέπετε, ο σύλλογος των φοιτητών, δηλαδή οι κομματικοί εγκάθετοι, μας είχαν πετάξει έξω από το αμφιθέατρο, χωρίς να μας ρωτήσουν. Επρεπε, λέει, να κάνουν συνέλευση προκειμένου να προετοιμαστούν για την παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου και φυσικά βρήκαν να την κάνουν την ώρα των μαθημάτων. Δημοκρατικές διαδικασίες.
Διωγμένοι λοιπόν εμείς, αναζητήσαμε μια αίθουσα σεμιναρίων και τη γεμίσαμε. Είναι συγκλονιστικό να διαπιστώνει κανείς πόσο μακριά βρίσκονται οι περισσότεροι φοιτητές από την αθλιότητα που χαρακτηρίζει τα πανεπιστήμια τις τελευταίες δεκαετίες. Hρθαν στο μάθημα.
Βρήκα ευκαιρία να τους δείξω ένα άρθρο από το τελευταίο τεύχος του πολύ γνωστού επιστημονικού περιοδικού Nature. Ο τίτλος ήταν «Οι 40 κορυφαίες χώρες του κόσμου στην έρευνα». Η Ελλάδα, σύμφωνα με το πολύ αυστηρό αυτό αγγλικό περιοδικό, κατέχει την 21η θέση. Ακριβώς από πάνω είναι η Ισπανία. Μία θέση πιο πάνω η Γαλλία και, στη 18η θέση, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Ελβετία και ακολουθούν όλες οι σκανδιναβικές χώρες.
Ολοι στην αίθουσα γνωρίζαμε ότι η Πολιτεία, προσποιούμενη ότι ενδιαφέρεται, χρηματοδοτεί την έρευνα πολύ λιγότερο απ' ό,τι χρηματοδοτεί τα κόμματα για να κοροϊδεύουν την κοινωνία. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν κι εγώ βρήκα την ευκαιρία να τους πω ότι «αυτή είναι η δική μου Ελλάδα». Ευχήθηκα να γίνει και δική τους και ξεκινήσαμε το μάθημα.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά, η πόρτα άνοιξε χωρίς κάποιος να χτυπήσει, και εισέβαλαν στην αίθουσα οι συνδικαλιστές. Με τη γνωστή εφημερίδα υπό μάλης άρχισαν: «Συνάδελφοι, αυτή την ώρα έπρεπε να είστε στη γενική συνέλευση όπου έχουμε να συζητήσουμε πολύ σοβαρά θέματα και όχι να κάνετε μάθημα. Αν αυτός σας εκβιάζει…», και συνέχισαν προπηλακίζοντας εμένα για τον οποίον γνωρίζουν καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί, για να καταλήξουν «…σηκωθείτε τώρα να κατεβείτε στη συνέλευση»
Η αντίδραση των φοιτητών ήταν ακαριαία. Τουλάχιστον τριάντα άτομα σηκώθηκαν όρθια φωνάζοντας: «Αντε τσακιστείτε από εδώ πέρα», «Δεν θα μας υποδείξετε εσείς τι θα κάνουμε», «Γιατί κάνετε τη συνέλευση την ώρα των μαθημάτων, αφού υπάρχει ειδική ώρα στο πρόγραμμα για τον σκοπό αυτό;». Αντεξαν δέκα λεπτά οι εισβολείς, παίζοντας την κασέτα τους, και εξαφανίστηκαν καθυβρίζοντας εμένα και τους υπόλοιπους αντιδραστικούς…
Ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες με τα παιδιά που ξέρουν καλά ότι και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να κάνουν αλλά και στις υποχρεώσεις τους να είναι συνεπείς, και προσπαθήσαμε να ξεκινήσουμε ξανά το μάθημα.
Τότε συνέβη αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και ζήτησε τον λόγο. Αρχισε να μιλάει:
«Είναι αλήθεια ότι όλοι ζούμε δύσκολες στιγμές σ' αυτόν τον τόπο. Εμείς οι νέοι το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Περάσαμε μερικά χρόνια που δεν βλέπαμε τον ήλιο προετοιμάζοντας τον εαυτό μας για να μπούμε στο πανεπιστήμιο. Βρισκόμαστε τώρα εδώ για να σπουδάσουμε και έχουμε όλους αυτούς να βάζουν συνεχώς εμπόδια μπροστά μας. Πώς θα πάει μπροστά αυτός ο τόπος όταν εγώ που θέλω να τον κάνω καλύτερο υποφέρω για να μάθω δυο γράμματα; Συγχωρέστε με για τη συγκίνησή μου αλλά δεν αντέχω άλλο». Αυτά είπε η κοπέλα και ξέσπασε σε λυγμούς.
«Δεν μπορώ να σε συγχωρήσω», της απάντησα, «από το βάθος της καρδιάς μου όμως, θέλω να σε ευχαριστήσω γι' αυτό που μας προσέφερες. Προσέθεσες στη δική μου Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο. Να είσαι καλά».
Και συνεχίσαμε το μάθημα.
Αυτά συνέβησαν στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου του 2012.
Τα δάκρυα αυτής της κοπέλας και η συμπεριφορά των συμφοιτητών της μέσα στην αίθουσα με έπεισαν ότι η δική μου Ελλάδα, η αληθινή Ελλάδα, είναι ζωντανή και θα καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα που άφρονες, λιποβαρείς και απάτριδες πολιτικοί τής δημιούργησαν. Θα ξεπεράσει την παγκόσμια χλεύη στην οποία την εξέθεσαν και θα βρεθεί επικεφαλής όχι με τη βοήθεια των αρχαίων της προγόνων μόνο, αλλά με τη δύναμη και την ειλικρίνεια των νέων παιδιών που είχα μπροστά μου εκείνη την Παρασκευή. Να είναι όλα τους καλά.
* Ο δρ Ν. Σ. Χριστοδουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.