11 Σεπτεμβρίου 2012

Η αγγαρεία, το χρέος και η προσφορά

«Κάποιος πέρναγε από μια οικοδομή και βλέποντες τρεις εργάτες να δουλεύουν σπάζοντας πέτρες στάθηκε και τους ρώτησε τον καθένα χωριστά:
“Πως αισθάνεσαι με τη δουλειά που κάνεις, είσαι ευχαριστημένος;”
Απάντησαν ο καθένας τα εξής:
- Ο πρώτος: “Χάλια, δε βλέπεις χέρια ματωμένα, μεγάλη κούραση, μικρός μισθός…”
- Ο δεύτερος: “Καλά νιώθω, τα λεφτά που παίρνω με φτάνουν να ζήσω την οικογένειά μου ….”
- Ο τρίτος: “Είμαι πολύ χαρούμενος, διότι με τις πέτρες που σπάμε θα χτίσουμε την εκκλησία του χωριού, σ’ αυτήν θα παντρευόμαστε, θα βαπτίζουμε τα παιδιά μας, θα συμμετέχουμε στη θεία λειτουργία ….”
Πως νιώθουμε από τη δουλειά μας και την όποια δραστηριότητά μας, εξαρτάται από το πώς την αντιμετωπίζουμε.
Σαν αγγαρεία; σαν χρέος με στόχο την υλική ανταμοιβή; ή σαν προσφορά;
Μόνο το αίσθημα της προσφοράς δίνει χαρά στη ζωή μας!
Γι αυτό παιδιά μου αντιμετωπίστε τη ζωή σας στο σχολείο όχι σαν αγγαρεία, όχι σαν σκαλοπάτι που θα σας δώσει δουλειά με πολλά λεφτά, αλλά κυρίως σαν σκαλοπάτι που θα σας φέρει σε θέση προσφοράς απέναντι στον συνάνθρωπο, την κοινωνία τον εαυτό σας»
* Λόγος παραινετικός του Μητροπολίτη Σπάρτης Κου Ευστάθιου, προς τους μαθητές κατά τον Αγιασμό στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: