Περιμένοντας τους “Βαρβάρους”

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
………………………………………………….
-Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης »
Ο διαχρονικός Καβάφης τα είπε όλα. Το περιμένοντας τους βαρβάρους έχει πολλαπλές αναγνώσεις, για να ερμηνεύσουμε το σήμερα.
Ακούστε αδέλφια, δυστυχώς και σήμερα φαντασιωνόμαστε βαρβάρους για να δικαιώσουμε την ύπαρξή μας.
Μόνο τον βάρβαρο που έχουμε μέσα μας δεν είδαμε ακόμα.
Η Ελληνική ιστορία του 20ου αιώνα παίζει με τους βαρβάρους που παίρνουν τη μορφή αντιπάλων υποτίθεται πολιτικών ομάδων.
Ο εθνικός διχασμός πήρε τις μορφές « Βενιζελικοί – βασιλικοί / αριστεροί – δεξιοί (εμφύλιος) / ρατσιστές – αντιρατσιστές ».
Αυτές οι ομάδες στήριζαν και δικαίωναν την ύπαρξή τους στην ύπαρξη του αντιθέτου.
Ξέρετε ποια θα ήταν η μεγαλύτερη δυστυχία των μελών της θύρας 13 του παναθηναϊκού η διάλυση του ολυμπιακού και αντίστροφα. Παύουν να έχουν λόγο ύπαρξης.
Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας ιδιότυπος εμφύλιος μεταξύ υποτιθέμενων ρατσιστών – αντιρατσιστών (το υποτιθέμενων με κεφαλαία – γιατί ούτε οι μεν ούτε οι δε υπάρχουν). Σημειώστε ότι αυτοί που ο κόσμος στις πλατείες σήμερα φωνάζει «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι», είναι αυτοί που συστηματικά τροφοδοτούν και καλλιεργούν αυτή τη σύγκρουση.
Η δύναμη του συστήματος που υποτίθεται εμείς σήμερα καταγγέλλουμε είναι αυτή η σύγκρουση.
Αν η συγκέντρωση στις πλατείες δεν σπάσει αυτό το δίπολο, αν δεν σταματήσουν κάποιοι συμπολίτες μας να αποκαλούν όποιον διαφωνεί μαζί τους ακροδεξιό, φασίστα και ρατσιστή, και οι άλλοι να αποκαλούν τους άλλους προδότες, κανένα μέλλον δεν θα έχει αυτή η χώρα.
Και δεν χρειαζόμαστε τους βαρβάρους είτε τρόϊκα λέγονται αυτοί, είτε μετανάστες, είτε αμερικάνοι.
Οι βάρβαροι είναι μέσα μας. Προσέξτε ο Κούνδουρος επίλεκτο μέλος της αριστερής διανόησης της χώρας, είχε ένα επεισόδιο ληστείας σε βάρος του. Βγήκε και κατήγγειλε το περιστατικό. Επειδή τόλμησε και αντιστάθηκε και το κατήγγειλε μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε ρατσιστή και αυτός.
Δυστυχείς μεταφερόμενοι άνθρωποι είναι και αυτοί. Υποχείρια αυτών που τους μετέφεραν, που παρεμπιπτόντως ξεχάσαμε την ύπαρξή τους, των Αμερικανών. Δεν είναι δυνατόν να καταγγέλλονται συμπολίτες μας στα αστικά κέντρα που ζουν μέσα στο φόβο, ως φασίστες επειδή αντιδρούν.
Χρυσή αυγή και υποτιθέμενες ακροαριστερές ομάδες που συγκρούονται στην Αθήνα συνυπάρχουν κάτω από τις εντολές του ίδιου αφεντικού. Ο ένας οφείλει την ύπαρξή του στον άλλον. Αυτοί είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος να διαλυθεί αυτό που σήμερα γίνεται στις πλατείες.
Εδώ η χώρα βρίσκεται σε απόλυτη και πλήρη διάλυση και κάποιοι σήκωσαν πανό στο σύνταγμα που έλεγε «έξω οι φασίστες από τις γειτονιές» και εννοούσαν τους κατοίκους γειτονιών της Αθήνας που αντιδρούν σ’ αυτό που τους συμβαίνει καθημερινά, αυτοί είναι το πρόβλημα.
Να θυμίσω το περιστατικό του ηθοποιού Μάϊνα. Συμμετείχε στην ομάδα των αλληλέγγυων των απεργών πείνας μεταναστών. Προφανώς συμπαραστεκόταν στους εξεγερμένους της Αθήνας που πετροβολούσαν τα αστυνομικά τμήματα κατά τον Δεκέμβρη του 2008.
Όταν έπεσε θύμα ληστείας ο ίδιος, διαμαρτυρόταν γιατί δεν υπήρχε αστυνομία να τον σώσει. Τελικά θα τρελαθούμε σ’ αυτή τη χώρα; Αν εμφανιζόταν αστυνομία και χτυπούσε κανέναν από τους δράστες ( που ξέρετε ποιοι ήταν ) ο ίδιος θα πρωταγωνιστούσε σε νέους αγώνες ενάντια στην αστυνομία.
Η αρρώστια της κοινωνίας μας είναι βαριά. Αν και μέσα από τις συναντήσεις στις πλατείες δεν καταφέρουμε να σπάσουμε το κακό σπυρί της διχόνοιας και των φανταστικών εχθρών, θα ακολουθήσουμε τη μοίρα της εξαφάνισής μας ως λαός.
Αν συνεχίσουμε να είμαστε με κλειστά τα μάτια, αρνούμενοι να δούμε την καθημερινότητα, αν συνεχίσουμε να ζούμε εν μέσω αρρωστημένων φαντασιώσεων, τότε οι πραγματικοί βάρβαροι θα έρθουν.
* Αξίζει να δούμε την ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Μετά την μοιρασιά του Β΄ παγκοσμίου πολέμου η Γιουγκοσλαβία ήταν το μόνο υποτίθεται ανεξάρτητο από τη δύση και την ανατολή κράτος. Ήταν το μόνο στημένο – πολυπολιτισμικό κράτος της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα της διάλυσης και του ευάλωτου ενός τέτοιου μορφώματος όλοι το ξέρουμε.
Οι φίλοι και σύμμαχοι Αμερικάνοι μια τέτοια Ελλάδα φιλοδοξούν να δημιουργήσουν με συμμάχους τα ΜΜΕ και τους νέους στρατούς που δημιουργούν στην περιοχή. Αυτό ποτέ μην το ξεχνάμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ήδη μια κοινωνία με το σπέρμα της αυτοκαταστροφής μέσα μας. Χθες βγήκε στο διαδίκτυο, ότι στην Θεσσαλονίκη κυκλοφορούν άνθρωποι με φόρμες του ουτσεκά.
Η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε – εν μια νυκτί - ενώ ήταν ένα ομοσπονδιακό κράτος με συνοχή 40 χρόνια. Οι πολίτες του Κροάτες, Βόσνιοι, Σέρβοι κλπ συμμετείχαν ισότιμα στην δημόσια διοίκηση. Παρά αυτά συγκρούστηκαν, ποτέ ο ένας δεν ενσωμάτωσε τον άλλον. Άλλο παράδειγμα η Τσεχοσλοβακία έγινε Τσεχία και Σλοβακία. Το ίδιο συνέβη με όλες τις σοβιετικές δημοκρατίες.
Στη ζωή υπάρχουν δύο αλήθειες. Η «αλήθεια» που θα θέλαμε και οράτε με την σκέψη μας και η όντως ΑΛΗΘΕΙΑ που οράτε με τα μάτια μας.
Η περιπέτεια του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας και του Κοσσόβου, είναι η όντως αλήθεια και οδηγός για την ιστορία του μέλλοντός μας που κάποιοι με επιμέλεια προετοιμάζουν.
Είναι πολύ ωραίο όνειρο ως ιδεολόγημα το «οι Τούρκοι είναι αδέλφια μας» όταν ξέρουμε ότι όποτε το αποφασίσουν οι Αμερικάνοι στήνουν έναν πόλεμο Ελλάδας – Τουρκίας.
Ξέρουμε όλοι ότι στον ποδοσφαιρικό αγώνα Αλβανίας – Ελλάδας στα Τίρανα οι Αλβανοί κράταγαν Τούρκικες σημαίες. Επίσης ξέρουμε ότι και στον αντίστοιχο αγώνα στο Καραϊσκάκη οι εδώ Αλβανοί, ήταν οι «Τούρκοι φίλαθλοι» στις κερκίδες.
* Αν λοιπόν κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα, όταν ξαφνικά τα ανοίξουμε, μόνο σκοτάδι θα αντικρύσουμε.
Να μην αφήσουμε στα παιδιά μας την Ελλάδα, ως νέο Κόσσοβο των Βαλκανίων και μας φτύνουν στους τάφους μας.

-Θα συνεχίσω να σκέπτομαι ελεύθερα όσο θα υπακούω στην προτροπή του Μπέν Φράνκλιν:
«Αυτός που θυσιάζει την ελευθερία για την ασφάλεια, δεν αξίζει τίποτα από τα δύο»