Ελεημοσύνη και «ελεημοσύνη»

Είχα βρεθεί κάποτε σε λειτουργία στον Άγιο Ιωάννη τον «κυνηγό» στον Νέο Κόσμο. Στο κήρυγμα ο Ιερέας ανέφερε τα εξής :
«Πολλοί από μας βολευόμαστε με τη συνείδησή μας δίνοντας ένα ποσό – συνήθως περίσσευμα – ως ελεημοσύνη. Το ποσό μπορεί να είναι 100, 300, 1000 ή και 5000 ευρώ ή περισσότερα. Δεν αρκεί όμως! Σας καλώ στο υπόγειο του Ναού που λειτουργεί εστιατόριο για φτωχούς κάθε χρώματος και φυλής.
Όχι ως επισκέπτες αλλά ως διακονητές. Ελάτε να εισπράξετε όχι την ευγνωμοσύνη για την προσφορά σας – αλλά την αχαριστία - και να την αποδεχτείτε με ταπείνωση. Ο πονεμένος και πεινασμένος μέσα στη δυστυχία του, (ακούσια ή εκούσια) θα παραφερθεί.
Η με στωικότητα αποδοχή αυτής της συμπεριφοράς ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ! »
* Το θυμήθηκα λόγω των φιλανθρωπικών εκδηλώσεων κυριών και άλλων που χτίζουν δημόσιες σχέσεις μέσω αυτών. Καλές και ευπρόσδεκτες και αυτές αλλά ούτε εξιλεώνουν ούτε φτάνουν.
Οι γέροντες στα γηροκομεία δεν έχουν ανάγκη τα λεφτά μας αλλά την παρουσία μας!