20 Φεβρουαρίου 2010

Ελληνική βραδιά και αισθητικός ευνουχισμός


Παρακολουθώντας – άθελα μου – στιγμές από την υποτιθέμενη «επιβαλλόμενη» διασκέδαση των νεοελλήνων μέσα από τα καρναβάλια της αποκριάς με έπιασε τρόμος από τον αισθητικό ευνουχισμό αυτής της χώρας. Οι Έλληνες ντρέπονται πλέον γι’ αυτό που είναι ( άλλωστε η Ελληνική σημαία αποτελεί σύμβολο φασισμού ) για τους ιδεολογικούς νταβατζήδες μας ( τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας ).
Ένας ακατάσχετος ΘΟΡΥΒΟΣ ήταν η «μουσική επένδυση » των κανιβαλίστικων αποκριάτικων εκδηλώσεων. Βέβαια αυτός ο ίδιος θόρυβος ακούγεται σε όλη τη χώρα ως μουσική. Η παραγωγή του είναι ο ήχος που παράγουν δύο ξύλα όταν τα χτυπάς μεταξύ τους.
Η χώρα του Χατζηδάκη, του Θεοδωράκη, του Λοίζου, του Ξαρχάκου κατάντησε η χώρα που μια βραδιά που θα ακούγεται σε τραγούδι η Ελληνική γλώσσα – έστω και μέσα από σκυλάδικα – να προαναγγέλλεται ως εξαιρετικό πολιτιστικό γεγονός.
Τέτοια «μουσική» παραγωγή ίσως είχαν και οι πρωτόγονοι όταν ανακάλυπταν τους ήχους. Η πορεία μας είναι σε λίγα χρόνια να αντιστρέψουμε το (αποδιδόμενο) στον Δαρβίνο «ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο» και να καταλήξουμε στο «ο πίθηκος κατάγεται από τον άνθρωπο»Το χειρότερο κακό που συμβαίνει τελικά στην χώρα δεν είναι ούτε η οικονομική χρεοκοπία, ούτε οι εθνομηδενιστές που λυμαίνονται τα πάντα όσο ο αισθητικός ευνουχισμός μας

Δεν υπάρχουν σχόλια: