καταλήψεις

ΑNΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΣΥΜΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΓΟΝΕΙΣ

Αγαπητοί γονείς
Ενώ βρισκόμαστε εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων στις οποίες διαγωνίζεται βασικά η ματαιοδοξία μας και όχι τα παιδιά μας, παρακολουθούμε το γνωστό σήριαλ των «αγώνων» των υποτιθέμενων φοιτητών οι οποίοι σπάνε ότι βρουν μπροστά τους, καθοδηγούμενοι ιδεολογικά από τα γνωστά αποκόμματα της αριστεράς και της προόδου και τις συνιστώσες τους.
Βέβαια οι «αγώνες» τους βασικό στόχο έχουν όχι ένα καλύτερο «κλειστό» πανεπιστήμιο αλλά τα παιδιά των μη προνομιούχων Ελλήνων. Ενώ τα παιδιά των εχόντων κάνουν τις σπουδές τους στο εξωτερικό τα παιδιά των μη εχόντων περιμένουν πότε οι «αγωνιστές» θα αποφασίσουν να τους το επιτρέψουν.
Αν υπάρχει έστω και ένα κράτος στη γη, στο οποίο να μπορεί ο οποιοσδήποτε να κλείνει ένα σχολείο ή ένα πανεπιστήμιο, παρακαλώ πληροφορείστε με.
Αξίζουν τον κόπο η αγωνία μας, η ψυχική φθορά των παιδιών και τα έξοδά μας, προκειμένου τα παιδιά μας να «φοιτήσουν» σε ένα διαλυμένο πανεπιστήμιο;
Είναι δυνατόν να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν κάποιος προσπαθούσε να κλείσει ένα σχολείο στη Γερμανία ή την Αγγλία;
Αλλά συγγνώμη τι λέω; τολμώ να συγκρίνω τα φασιστικά καθεστώτα της Ευρώπης με την «Δημοκρατική» Ελλάδα;
Αυτοί οι φασίστες οι Ευρωπαίοι καταπιέζουν αφόρητα τους βιομηχάνους και τους εμπόρους αναγκάζοντας τους να έχουν χαμηλές τιμές στα προϊόντα τους και να υποφέρουν. Γι αυτό βρίσκουν καταφύγιο στην «δημοκρατική» Ελλάδα και για να καλύψουν το έλλειμμα τα πουλάνε σε διπλάσιες τιμές.
Εκδήλωση του φασισμού τους είναι να μην επιτρέπουν στους «αγωνιστές» τους να κλείσουν έστω και ένα σχολείο, όπως και οι σύντροφοι τους στην χώρα μας.
Η ασυδοσία του κεφαλαίου και των «αγωνιστών» στη χώρα μας δεν έχει σχέση με τον καπιταλισμό και την ελεύθερη οικονομία, διότι καπιταλισμό έχουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά με το διαλυμένο Ελληνικό Κράτος.
Μετά τον τελευταίο πόλεμο, ενώ ο κόσμος πάλευε για την ανοικοδόμησή του εμείς σφαζόμαστε (εμφύλιος).
Σήμερα ενώ ο δυτικός τουλάχιστον κόσμος μάχεται για την γνώση εμείς «αγωνιζόμαστε» πίσω από κλειδαριές για την «μη γνώση». Μήπως βρισκόμαστε εν μέσω του τρίτου γύρου και ακόμα δεν το καταλάβαμε;
Αναβιώνει πάλι το ερώτημα « ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα ; »

Σπάρτη 28 / 5 / 2008
Ιωάννης B. Σιτές