η ισορροπία της ενότητας

Τα Χρόνια πολλά του φίλου Γ.Σούμπαση
Οι πολεμιστές του Λεωνίδα
και ο Λεωνίδας των πολεμιστών
« η ισορροπία της ενότητας »

Ο θείος νόμος του σύμπαντος μετουσιώνεται στην φύση και η φύση απλόχερα και απλά τον δωρίζει στον άνθρωπο.
Για να πάρεις όμως αυτό το δώρο πρέπει να επιδιώξεις να γίνεις πολεμιστής.
Πολεμιστής που γυμνάζει το σώμα του, που η ψυχή του επιθυμεί να ακούσει την αιώνια αιθέρια μουσική κι’ ο νους του ζητά να βρει τη γνώση. Την γνώση που θα την κάνει πράξη και αυτή η πράξη να του δώσει σοφία και η σοφία να τον γεμίσει με αρετές και οι αρετές να τον ενδύσουν κάλλος.
Όμως ο άνθρωπος ξέχασε να είναι πολεμιστής.
Ο πλούτος του έφερε χλιδή, η χλιδή χαλάρωση του νου και η χαλάρωση μαλθακότητα στη ψυχή .
• Το τραγούδι ενός τριζονιού, το κελάηδημα τ’ αηδονιού, το περπάτημα του μυρμηγκιού, το πέταγμα του πουλιού, το θρόισμα των φύλλων, οι σταγόνες της βροχής, το κελάρυσμα του ρυακιού, η ανάσα του ανέμου, το ανάγλυφο του βουνού, το χρώμα τ’ ουρανού, η επαφή με τον κορμό ενός δένδρου, το φιλί και η αγκαλιά του συνανθρώπου μας, η βροντή και η αστραπή, ο ήχος του απέραντου ωκεανού, ο αχός της περιστροφής των ουρανίων σωμάτων, ο ψίθυρος στο αφτί μας από το στόμα ενός κογχυλιού, η κίνηση του σύμπαντος όλου, όλα τούτα και ακόμα περισσότερα αποτελούν την ακρόαση της θείας μουσικής, που είναι μια ενότητα και μια συμφωνία, όλα για ένα και καθένα για όλα.
• Μια ελιά, μια πορτοκαλιά, γενικά ένα δένδρο, αποτελεί μια ενότητα που οι ρίζες, ο κορμός, τα κλαδιά, τα φύλλα συνεργάζονται για τον μεγάλο σκοπό: Το καθήκον της καρποφορίας . Ο καρπός είναι αποτέλεσμα υπομονής, αποτέλεσμα μάχης με της καιρικές συνθήκες, εσωτερικής ισορροπίας των μηχανισμών του φυτού, κι’ αποτέλεσμα συνεργασίας με τον ήλιο και με την βροχή. Το πιο σημαντικό , ο καρπός εκτός από την διαιώνιση του είδους είναι μια προσφορά αγάπης και θυσίας προς την φύση. Το μεγάλο ευχαριστώ του δένδρου, επειδή η φύση του δίνει θέση, για να μπορεί να εκφρασθεί και να αρθρώσει τον Θείο Λόγο της δημιουργίας.
• Το σμήνος των πουλιών είναι ένα τραγούδι αγάπης,ένας ύμνος προς την φύση ένας αέρινος χορός ισορροπίας όπου το πρώτο γίνεται τελευταίο, η δεξιά πλευρά γίνεται αριστερά, το πάνω κάτω, χωρίς το ένα να αντιπαλεύει το άλλο, ισότιμα, δίκαια. Η εκπαίδευση στον χορό δεν έγινε από πρυτάνεις και κανένα πετούμενο δεν έβαλε μέσο, αλλά συμμετέχει στο χορο κατ’αξία.
• Ο ήλιος και οι πλανήτες ισορροπούν και θα ισορροπούν, όσο υπακούουν στους νόμους της κίνησης και της βαρύτητας. Ο ήλιος χωρίς τους πλανήτες δεν έχει καμία αξία, όπως και οι πλανήτες χωρίς τον ήλιο δεν μπορούν να διαγράψουν την πορεία τους. Όλοι μαζί μια ενότητα ταξιδεύουν αέναα και νικηφόρα, ως μια ουράνια φάλαγγα πολεμιστών.
• Ο γαλαξίας μας ( γεμάτος με δισεκατομμύρια πύρινους ήλιους) αιώνιος αργοναύτης πορεύεται με τους άλλους γαλαξίες του σμήνους του και όλοι μαζί σαν μια ουράνια συνεκτική ομάδα συμμετέχουν στην οικοδόμηση του σύμπαντος.
• Το σύμπαν είναι η μεγίστη σύν-ταξη και αποτελεί το μεγάλο βιβλίο της ενοποίησης των επιμέρους ενοτήτων.
• Το βιβλίο αυτό διάβαζε στους μαθητές του ο σοφός Σωκράτης και τα λόγια του καθοδήγησαν την σμίλη του τεχνίτη να σμιλευτεί το μάρμαρο και να υψωθεί κολώνα δωρική σαν την ψυχή του πολεμιστή Σπαρτιάτη, και όλες μαζί να γίνουν φάλαγγα να στηθεί ο Παρθενώνας . Δίπλα από τους φύλακες πολεμιστές του ναού, περήφανες οι Καρυάτιδες μανάδες τους, για την αιώνια υπενθύμιση. Ή τάν ή επί τάς.
Από τότε στην ακρόπολη της Αθήνας εγκαταστάθηκε ειρηνικά η δωρική αρμόνια, η ιδανική πολιτεία, η αγάπη του Σωκράτη.
Άστραψε ο ναός και φωτίσθηκε η ανθρωπότητα.
Όμως οι ανόητοι Αθηναίοι δεν άντεξαν τον δομημένο λόγο της αλήθειας και αναίτια δολοφόνησαν έναν αθώο, το ίδιο και η ανθρωπότητα ζήλεψε τό κάλλος του ναού της παρθένου σοφίας και τον κατάστρεψε με μανία.
Έπεσαν οι κολώνες, έπεσε ο ναός και μαζί του και οι ψυχές των ανθρώπων. Ο Σωκράτης θα αρνιόταν σήμερα πεισματικά να επισκεφθεί τον Παρθενώνα . Για να μπορέσει ο άνθρωπος να ξανακτίσει Παρθενώνα θα πρέπει να σμιλέψει την ψυχή του ως την ψυχή ενός πολεμιστή Σπαρτιάτη.
• Τις σελίδες αυτού του βιβλίου έδωσε ο σοφός Λυκούργος στους νοήμονες Σπαρτιάτες. Και αυτοί τις έκαναν ασπίδες, για να προστατεύει ο ένας τον άλλο, τις έκαναν γερά σώματα και ψυχές ηρώων, για να μπορούν, όταν χρειασθεί, να θυσιάζονται για την πατρίδα, τα σύμβολα, τα ιερά και τα όσια . Τις έκαναν τρόπο ζωής, που είναι το αντίπαλο δέος της δειλίας των σημερινών ανθρώπων απέναντι σε κάθε αλήθεια. Τις έκαναν αγάπη για τον αντίπαλο, γιαυτό ουδέποτε χτύπησαν πισώπλατα τον εχθρό, και ας ήταν αυτός η αιτία του πολέμου. Και, αν κάποιος ζούσε σε μια μάχη, ενώ οι συμπολεμιστές είχαν πέσει υπέρ βωμών και εστιών, τις σελίδες αυτές τις έκανε κάλυμμα ντροπής, διότι θεωρούσε ότι ήταν επίορκος στον κοινό αγώνα της Θυσίας. Κανένα διαμάντι δεν κόπηκε ποτέ τόσο τέλεια όσο οι αδάμαστοι αδάμαντες πολεμιστές Σπαρτιάτες.
Αυτά τα διαμάντια κόσμησαν το στέμμα του βασιλιά Λεωνίδα.
• Ο άνθρωπος, η οικογένεια, το χωριό, ο δήμος, το έθνος ........
πρέπει να διδαχθεί από τα αποστάγματα της φύσης, που είναι οι έμπρακτοι νόμοι του Θείου Λόγου.
Να γίνουμε θείες ενότητες χωρίς Εφιάλτες, με μόνη συνδετική ουσία την αγάπη του Χριστού, που ευτυχώς όλοι μας την φυλάμε μέσα μας.
Συγχρόνως ψάλλοντες ...
........Οι ουρανοί αγάλλονται χαίρεται η φύσις όλη....

Εύχομαι: Χρόνια πολλά, ισορροπημένα, ενωτικά

Ο αντιγράψας
Σούμπασης Γεώργιος
Email: sporeus@gmail.com
Τηλ. 6981462054