Επί μιας διεκδίκησης

*Πάσα ομοιότητα με οτιδήποτε άλλο «τυχαία»
Του Σπύρου Μπαζίνα
Το ΝΠΔΔ το οποίο εκπροσωπώ έχει παλαιούς τίτλους που βεβαιώνουν ότι το Α καταπατημένο ακίνητο μου ανήκει. Όπως υποχρεούμαι εκ του νόμου ως εκπρόσωπος ΝΠΔΔ, το διεκδικώ στα δικαστήρια.
Ο αντίδικος μου, το δημόσιο (με εκπροσώπηση διαδοχικών κυβερνήσεων), συμφωνεί ότι μου ανήκει, μου το επιστρέφει και παραιτούμεθα της δίκης.
Όμως με παρακαλεί να δεχτώ αλλά ακίνητα ίσης άξιας γιατί το δικό μου το έχει εν τω μεταξύ δώσει σε άλλους.
Δέχομαι, αλλά προτού ολοκληρωθεί η διαδικασία των ανταλλαγών, κατηγορούμαι ότι παραβίασα την μυστικότητα της δίκης (αν και το αποτέλεσμα της δίκης είχε αποδεδειγμένα γίνει κοινό τοις πάσι) και ότι έπεισα το δικαστήριο να μη εκδώσει απόφαση σε βάρος μου.
Κατηγορούμαι επίσης ότι έπεισα δημόσιους λειτουργούς να μου δώσουν άλλα ακίνητα μεγαλύτερης αξίας από το δικό μου (το οποίο κατά την άποψη των κατηγόρων δεν ήταν καν δικό μου).
Επίσης, μου αφαιρείται με διοικητική πράξη αμφίβολης νομιμότητας η κατοχή και εκμετάλλευση του ακινήτου Α, η διαφορά ως προς την κυριότητα του οποίου εν τω μεταξύ εκκρεμεί και πάλι ενώπιον των δικαστηρίων, και δεσμεύονται όλοι οι λογαριασμοί μου και τα ανταλλαγέντα ακίνητα.
Επιπλέον το δημόσιο με διώκει ποινικά για συνέργεια σε απιστία κατά του δημοσίου, αν κι εγώ υπεράσπισα τα νόμιμα δικαιώματα του ΝΠΔΔ το οποίο εκπροσωπώ.
Τέλος, με την ανοχή των αρμόδιων αρχών, τα Μ.Μ.Ε. σπεύδουν να με παρουσιάσουν σαν εγκληματία και παραβιάζουν όλα τα προσωπικά δεδομένα μου, ενώ σέβονται ακόμη και αυτά καταδικασμένων κακούργων.
Όταν το ΝΠΔΔ το οποίο εκπροσωπώ δικαιωθεί από τα Ελληνικά η Ευρωπαϊκά δικαστήρια, πως θα αποζημιώσουν το ΝΠΔΔ για την ζημία που έκαναν σε αυτό και επομένως στο δημόσιο συμφέρον;
Αν και δεν έχω διαπράξει τα αδικήματα που μου αποδίδονται (ίσως κάποια λάθη χειρισμών), επειδή από πεποίθηση δεν θέλω να έχω αντιδικία με κανένα, ζητώ συγγνώμη και προτείνω στο δημόσιο να πάρει πίσω όλα τα ανταλλαγέντα ακίνητα και να πάμε πίσω στα δικαστήρια για το ακίνητο Α.
Το δημόσιο αρνείται και μου ζητά να παραιτηθώ και από το ακίνητο Α που κατά την γνώμη μου μου ανήκει.
Ευχαρίστως θα παραιτούμουν αν ήταν αποκλειστικά δικό μου, αλλά είμαι απλά εκπρόσωπος ενός ΝΠΔΔ και παραίτηση από δικαίωμα ΝΠΔΔ θα θεωρείτο απιστία κατά του δημοσίου!
Το δημόσιο δανείζεται συνεχώς και με μια διεθνή διακρατική δανειακή σύμβαση παραιτείται των νομίμων ασυλιών του και επιτρέπει στους δανειστές του σε περίπτωση μη πληρωμής να πάρουν απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου με βάση το Αγγλικό δίκαιο και να την εκτελέσουν ακόμη και επι της δημοσίας περιουσίας του δημοσίου, που περιλαμβάνει και το ακίνητο μου Α καθώς και άλλα περιουσιακά στοιχεία του ΝΠΔΔ το όποιο εκπροσωπώ.
Δεν έχω νόμιμη υποχρέωση να τα διεκδικήσω ούτως η άλλως αλλά ιδίως τώρα, επειγόντως, μήπως το δημόσιο αποφασίσει να τα πουλήσει για να πληρώσει κάποια από τα χρέη του η έχει αδυναμία πληρωμών και οι δανειστές του τα κατάσχουν, φυσικά παρά την θέληση του δημοσίου και παρα οιοδήποτε άλλο εσωτερικό νόμο, αφού η δανειακή σύμβαση ως διεθνής συνθήκη υπερισχύει του νόμου;!