Η Ελλάδα χώρα μνημείων και μνημοσύνων. Μια χώρα με υπερεπάρκεια ημερομηνιών και εορτών που να θυμίζουν στους νεώτερους, αγώνες και θυσίες προγόνων για να υπάρχει αυτή η πατρίδα ελεύθερη σήμερα.
Να θυμίζουν νίκες των ενωμένων Ελλήνων ενάντια σε υπέρτερους σε αριθμό και υλική δύναμη κατακτητές ( 1821, 1940 ) που ενάντια στην δύναμη της ύλης αντιπαρατάχτηκε η δύναμη της ψυχής και της θέλησης για ελευθερία.
Εκτός όμως από αυτές της μνήμες θυσίας και υπερηφάνειας μερίδα συμπολιτών μας θέλουν να θυμούνται και δυστυχώς να «εορτάζουν» και γεγονότα εθνικής σφαγής και «αυτογενοκτονίας ».
Οι συνένοχοι και συμμέτοχοι της εθνικής σφαγής «εορτάζουν » οι μεν «νικητές» το τέλος του εμφυλίου με την νίκη στο Γράμμο και Βίτσι, οι δε «ηττημένοι» αποκαλύπτουν συχνά – πυκνά και νέες πλακέτες με ονόματα ηρώων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού στις μάχες με τους «μοναρχοφασίστες» όπως τους λένε.
Τις εορτές των δεξιών οι αριστεροί τις αποκαλούν «γιορτές μίσους» ενώ τις δικές τους «εορτές μνήμης και αγάπης» και αντίστροφα.
Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα ο εμφύλιος καμία σχέση δεν είχε με ταξικό αγώνα. Αντιπαρατάχτηκαν δύο στρατοί. Ο στρατός του Τσώρτσιλ με τον στρατό του Στάλιν.
Υλικό πολέμου ήταν δυστυχείς Έλληνες. Νικητές δεν υπήρξαν. Ένας ηττημένος και βαριά πληγωμένος υπήρξε για τα επόμενα 50 χρόνια. Η Ελλάδα!
Δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι που και τώρα θέλουν να ζουν και να αναπαράγουν μνήμες εμφυλίου. Επειδή όμως όταν αρνούμαστε την γνώση της ιστορίας ίσως αυτή να επαναλαμβάνεται μία ενδιαφέρουσα πρόταση θα ήταν η εξής :
Ένα μνημείο με ένα ανδριάντα που θα αναπαριστά ένα γεγονός. Την ιστορική συνάντηση και χειραψία των Βαφειάδη – Τσακαλώτου ( στρατιωτικών ηγετών των δύο στρατών ). Και κάτω από αυτήν, σε κοινό μνημόσυνο, να μαζεύονται κάθε χρόνο, οι Έλληνες και να κλαίνε αγκαλιασμένοι, ο καθένας για τα δικά του λάθη ( γιατί εγκλήματα και λάθη υπήρξαν και από τις δύο πλευρές ). Και ένα σύνθημα να βροντοφωνάζουν ΠΟΤΕ ΠΙΑ!
Συνέλληνες δεν έχουμε ούτε την πολυτέλεια, ούτε το δικαίωμα να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενεές τα μίση και τις διαστροφές του παρελθόντος που πότισαν την χώρα με περισσότερα αίμα και δυστυχία από αυτό που προκάλεσαν, ακόμα και οι ξένοι κατακτητές.
Σπάρτη 22 / 9 / 2008
Σιτές Ιωάννης
1 σχόλιο:
Συμφωνώ.
Δημοσίευση σχολίου